ගඩොලක කතාව

ඔබට ආසන්නවම ඇති බිත්තියේ, ඔබේ ඇස් බැල්මට ඉලක්ක වන තැන කපරාරුවට යටින් ඇති ගඩොලට කතන්දරයක් ඇත. එය මැටි ගඩොලක් නම් කතන්දරය විචිත්‍රය. යම් හෙයකින් එය දංකොටුව,පල්ලම, පුත්තලම, නිකවැරටිය වැනි පළාතක උපත ලද ගඩොලක් නම් කතන්දරය අති විශිෂ්ඨය.

ගඩොල් උපදින්නේ මැටියෙනි. මැටි ගඩොල් කරන්නේ තාත්තලා විසිනි. අම්මලාද නැත්තේ නොවේ. එනිසා සෑම ගඩොලක්ම නිපදවෙන්නේ දරුවන් හේතුවෙනි.

ගඩොල් නිපදවන්නේ වරකට එක බැගිනි. අච්චුව පාදම මත තබන්නේද, එයට මැටි පුරවන්නේද, ඒ මතින් ලීකුඩු ඉසින්නේද අවිඥාණිකවය. සංසාර පුරුද්දටය. ගඩොලින් ගඩොල ගැන සිතේ නැත. සිතේ ඇත්තේ ටාගට් එකක්, වැඩේ අහවර වූ පසු දාගන්නා කසිප්පු වඩිය සහ පොඩි එකා හොඳට ඉගෙනගෙන කටුනායක අධිවේගී මාර්ගයේ පදවාගෙන යාම සඳහා මිලදී ගන්නා වාහනය වැනි සරළ දේවල් ටිකකි.

සෑම ගඩොලක්ම බිත්තියක තැන්පත් වන්නේ එවන් අත් තිහ හතළිහකට මාරුවීමෙන් අනතුරුවය. ගඩොල් සඳහා මැටි කපන්නාගේ සිට අවසන් වරට එය බදාම කපරාරුවකින් වසා දමන්නා දක්වා. ඒ සෑම අතකම ඉලක්කයද, බලාපොරොත්තුවද සමානය. වෙනසක් වෙත්නම් කටුනායක අධිවේගී මාර්ගය වෙනුවට දක්ෂිණ අධිවේගී මාර්ගය ආදේශ වීම වැනි සුළු දෙයක් පමණි. මහා පොදු සාධකය දරුවන්ය. ගඩොල් කැපෙන්නේද, බදාම ඇනෙන්නේද, බිත්ති නැගෙන්නේද, පින්තාරු වන්නේද දරුවන් නිසාය.

මාද දරුවෙකුව සිටියෙමි. එකල මා හේතුවෙන්ද ගඩොල් වන් බොහෝ දේ නිපැයෙන්නට ඇත. එකළ අධිවේගී මාර්ග නොතිබූ හෙයින් ලාන්සර් කාරයක නැගී කොළඹ පාරේ එන රූප රාමුවක් තිබෙන්නට ඉඩ ඇත. එහෙත් අද මට ලාන්සර් තියා මොනම කාරයක්වත් නැත. මගේ දරුවන් වෙනුවෙන් බොහෝ දේ නිපදවන්නට ඇති නිසා කාරයක් ගන්නට අවකාශයක්ද නැත. කොටින්ම මට කාරයකින් ඇති වැඩක්ද නැත.

මා සහ ලාන්සර් කාරයක් පසුබිමේ බොහෝ දහඩිය මුගුරු හෙළුවෙකු සිටි බව සිහිපත් වන විටදී මහත් ශෝකයක් උපදී. මා කවර නම් පරපෝෂිතයෙක්දැයි මහත් දුකක් දැනේ. සියල්ල කර්මය යයි විශ්වාස නොකිරීම ගැන තරහක් උපදී.

පියෙන් පියට ඉහළට යන
හැටි බලන්න බය හිතුනොත්
පුංචි දෑස තදින් පියා ගන්න නංගියේ.....
මමත් එහෙම කළා මගේ පුංචි සන්දියේ......

මමත් එහෙම කළා මගේ පුංචි සන්දියේ......