Wednesday, November 24, 2010

ගරු කතානායකතුමියනි...! (2011 පවුලේ අයවැය යෝජනා)

(පැහැදිලි කිරීමකි - මා ලියන බොහෝ කතා වල ප්‍රධාන කතා නායිකාව ඔබ වන හෙයින් ‘ගරු කතානායකතුමිය’ යනුවෙන් ඇමතීමට අවසර දෙන්න.)

ගරු කතානායකතුමියනි,
නුදුරු අනාගතයේදී අප පුංචි පවුල, අප ඡන්ද කොට්ඨාශයේ ආශ්චර්යය බවට පත් කිරීමත්, මා සහ ඔබතුමිය විසින් කසාදයට පෙර සිටම සැලසුම් කල සහශ්‍රක සංවර්ධන අභියෝග ජය ගැනීමත් අරමුණු කොට මා විසින් සකස් කරන ලද 2011 අප පවුලේ අයවැය යෝජනා මාලාව මෙසේ අනුමැතිය සඳහා ඉදිරිපත් කරමි.

ආදායම්
සාමාන්‍ය ක්‍රමයට පටහැණිව යමින් 2011 වසරේ අප පවුලේ අය වැය පරතරය පළමුව ඉදිරිපත් කරමි.
පවුලේ ආදායම් - සාමාන්‍ය වාතාවරණය තුල 2011 වසරේ අප පවුලේ මාසික ආදායම රු. 19500/- කට නොවැඩි විය හැකිය. එයින් නිවාස ණය වාරිකය රු. 6000/- ක්ද, මෙම වර්ෂයේ ලබාගත් පාරිභෝජන ණය වාරිකය රු. 2200/- ක්ද අඩුකල විට රු. 11300/- ක මුදලක් අතට ලැබෙනු ඇතැයි උපකල්පනය ‍කෙරේ.

වියදම් - (පවත්නා උද්ධමන අනුපාතිකය මත මාසිකව)

ආහාර පාන සඳහා (ලෙව කෑමට ප්‍රමාණවත් පරිදි) - රු. 8900/-
කිරිපිටි (පොඩි එකාට පමණි) – 820/-
සනීපාරක්ෂාව සහ රූපලාවණ්‍ය - 900/-
සෞඛ්‍ය (ඔබතුමියගේ සහ දරුවාගේ පමණි) - රු 800/-
බලශක්තිය (විදුලිය+භූමිතෙල්) - රු. 1100/-
ජලය - රු. 600/-
සන්නිවේදන (දුරකථන+අන්තර්ජාල) - රු. 1800/-
ප්‍රවාහන (පෙට්‍රල්) – 3000/-
ආරක්ෂාව (උපත් පාලන පෙති) - රු. 90/-
සේවා ස්ථානයේ ටිකට් පොත්/යාචකයින්/සමිති සමාගම් - රු. 600/-
මගුල් ගෙවල්/මළ ගෙවල්/දානෙ ගෙවල් සහ ඥාති/මිතුරන්ගේ අතුරු ආන්තරා - 2000/-
අධ්‍යාපන (දරුවාගේ පමණි) - රු. 1500/-
විනෝදාත්මක (ඩී.වී.ඩී ‍2 යි/ගල් බාගයයි/පොත් 1යි/සිරිකත පත්තර 4යි/බින්දු පත්තර 4යි) – 1320/-
ඇඳුම් - අනපේක්ෂිතයි.
වෙනත් අනපේක්ෂිත වියදම් (යතුරු පැදියේ පැච් යාම/ ඉන්ෂුවරන්ස් නැතිව පොලිසියෙන් ඇල්ලීම/ නිවසේ උපකරණ හානිවිම/ මහ මගදී දරුවා සෙල්ලම් බඩු ඉල්ලීම///... වැනි) - රු. 1500/-

අපේක්ෂිත මුළු වියදම - රු. 24930/-
එම නිසා ඉදිරි වර්ෂයේ සාමාන්‍ය මාසික අයවැය හිඟය - රු. 13630/-

ගරු කතානායකතුමියනි,
ඉදිරි වර්ෂයේ සෑම මාසයකම මෙම අයවැය හිඟය සීයට හැත්තෑවකින් හෙවත් රුපියල් 9541/- කින් අඩු කිරීමට සහ, අප පවුලේ ස්ථාවර භාවය ආරක්ෂා කර ගැනීම සඳහා පහත සඳහන් ආර්ථික ප්‍රතිසංස්කරණයන් යෝජනා කර සිටිමි.

1. කිරිපිටි සීමා කෙරේ. මින්මතු ටී.වී එකේ පෙන්වන පරිදි පුරවා හැඳි දෙකක් දැමීම තහනම්ය. එමෙන්ම දැනට කරන ඉඳහිට හෝ මස් මාංශ අනුභවය නවතා දැමීමට යෝජනා කරමි.
2. ඇඳුම් සේදීම අවම කිරීම සඳහා එක ඇඳුම අමාරුවෙන් හෝ දින තුනක් ඇඳිමට යෝජනා කරමි. ගෙදර සිටින විට හැකිතාක් ඇඳුම් අඩුවෙන් සිටීම උචිතයි. අපේ වැසිකිළියට යන්නේ අප පමණක් බැවින් වැසිකිළිය පවිත්‍ර කිරීමට අළු යොදා ගත හැකිය. ෆෙයානස් ක්‍රීම් වැද්ද නොගන්නා අතර දත් මදිනු ලබන්නේ දිනකට එක් වරක් පමණි.
3. මින් මතු අසනීප වලදී ආණ්ඩුවේ ඩිස්පැන්සරියට යාමට හිත හදා ගන්නා මෙන් යෝජනා කරමි.
4. බලශක්තිය පිරිමැසීම සඳහා සියළු කාමර වලට එළිය වැටෙන පරිදි එක් බල්බයක් වහල මුදුනේ එල්වනු ඇත.
5. ජල භාවිතය අවම කෙරේ. නෑම සඳහා දින තුනකට වරක් ජලය සලාක ක්‍රමයට නිකුත් කෙරේ.
6. මින් පසු එක එකාගේ මිස් කෝල් වලට කතා කිරීම තහනම්ය. අන්තර්ජාල භාවිතය සීමා කෙරේ. තෝරාගත් බ්ලොග් 10 ක් දිනපතා බැලීමට මා හට අවසර ඇති අතර මෙම බ්ලොගයට මාසිකව දාන පෝස්ට් ගණන දෙකකට සීමා කෙරේ.
7. පුෂ් බයිසිකලය නැවත භාවිතා කිරීමේ හැකියාව සොයා බැලේ.
8. ආරක්ෂක වියදම් ඉහල නැංවිමට යෝජනා කරමි. මේ තත්වයේ හැටියට වැරදිලාවත් තවත් එකෙකු බඩට ආවොත් වහකන්ඩ වෙන බැවින් පෙති අවසන්ව ඇති හදිසි අවස්ථාවලදී ප්‍රයෝජනයට ගැනීම පිණිස කොණ්ඩෝම සංචිතයක් පවත්වා ගැනීම පිණිස රු 100/- ක ප්‍රතිපාදන වෙන් කෙරේ.
9. නිවසේ ඉදිරි පස දොර වසා තැබීමට යෝජනා කරමි. එයින් අනවශ්‍ය යාචකයන් හා පිංපත්තර කරුවන් වාරණය කෙරේ.
10. දුරකථනය නිතර විසන්ධි කොට තබනු ලැබේ. එමගින් ඥ‍ාති මිත්‍රයන්ගේ හදිසි චාටර් වලට කර උර දීම අවම වේ. එමෙන්ම ඔවුන් අතේ දුරින් තබා ගැනීමද වැදගත්ය.
11. විනෝදාත්මක පිරිවැය සම්පූර්ණයෙන් කපා දමනු ලැබේ. මුදල් වියදම් වන ‘මත’ට තිත තබන අතර නිකන් ලැබෙන ‘මත’ සුළු පමණ අකැප නොවේ. විනෝදය පිණිස අයි.ටී.එන් නිව්ස්, ලයිව් ඇට් එයිට්, ඉරා අඳුරු පට වැනි විනෝදාත්මක වැඩසටහන් වලට හුරු විය යුතු අතර පබළු/අමන්දා වැනි ටෙලි නාට්‍ය කෙරෙහි ඇති අපුල ඉවත් කර ගැනේ. දරුවාට කුරුම්බැට්ටි වලින් කරන සෙල්ලම් ඉගැන්වීමට යෝජනා කරමි.

ගරු කතානායකතුමියනි,
ඉහත ප්‍රතිසංස්කරණ මගින් අප පවුලේ අය වැය පරතරය ඉලක්ක කල පරිදි පහත හෙළිය හැකි වනු ඇත. එහෙත් ඉදිරියේදී ඇතිවිය හැකි ආශ්චර්යමත් හදිසි උද්ධමන තත්වයන්හිදී මෙම ක්‍රියාමාර්ග සාර්ථකත්වයක් නොපෙන්වන්නේ නම් ගත හැකි හදිසි ආරක්ෂණ පියවරක් ඇති අතර, ඒ සඳහා පෙර සූදානමක් ලෙස නිකම් ඉන්නා වේලාවට ඔබගේ ශරීරයට කම්බි ඇණ, ඇල්පෙනෙති ආදීය ඇතුලත් කරගැනීමෙන් අදාල වෘත්තීය සුදුසුකම් ලබාගැනීමට කටයුතු කරන මෙන් ඉල්ලමි.

ගරු කතානායකතුමියනි,
ඇත්ත වශයෙන්ම අපගේ සහශ්‍රක සංවර්ධන අභියෝග සහ ආශ්චර්යමත් පුංචි පවුල වැනි අනගි සංකල්ප මෙම අයවැය යෝජනාවලිය සකස් කිරීමේදී අමතක කොට නැත. 2012 වසරේදී එම ඉලක්ක සපුරා ගැනීම උදෙසා, 2011 වසරේදී පණ ගැට ගසා ගැනීම පමණක් මෙම යෝජනාවලියේ අරමුණ වන්නේය.
අපිට සුබ අනාගතයක්!
ප/ලි - සෝපොත්තා වගේ ඉන්න දරුවාට ඉඳ හිට හෝ චීස් කෑල්ලක් දෙකක් දීම පිළිබඳව ඔබ මෙයට පෙරද මා සමඟ සාකච්ඡා කර ඇත. එහෙත් ඒ සඳහා ඉහත වැය ශීර්ෂයන්ගෙන් කපා දැමීමට ඉතිරිව ඇත්තේ ආරක්ෂක වියදම් පමණි. දරුවාගේ පෝෂණය ගැන සිතා ඔය කාර්යය සදහටම නවත්වා දැමීමට අපට හිත හදා ගත හැකිනම්, රජය බලාපොරොත්තු වන ආකාරයටම නිරෝගී පුෂ්ඨිමත් දරුවෙකු සමාජයට දායාද කිරීමට අප දෙදෙනාටම හැකි වනු ඇත.

Thursday, November 18, 2010

ණයට ගෙනා මනමාලි

සිරිසේන අයියා සංවර්ධන බැංකුවට යනවා මං බලාගෙන. මාව දැක්කා මං හිතන්නෙ. මං නොදැක්කා වගේ උන්නා. නැත්තං පෙරේදා වගේ නීති උපදෙස් දීලා මගේ හොඳ පණ යනවා. හොඳ මනුස්සයා. රස්සාව ජෝසප් මුදලාලි ළඟ පොල් ලෙලි ගහන එක. කතාබහෙයි පෙනුමෙයි තරමක නෝන්ජල් ගතියක් තිබ්බත් අවංක මනුස්සයා. වයස අවුරුදු හතලිහකට කිට්ටුයි. මං කිව්වොත් ඕන දෙයක්.

පෙරේදා හවස මග රැකගෙන ඉඳලම මිනිහා මාව අල්ල ගත්තා.
“මාර වැඩේනෙ මලේ.... මගේ ගෑනි නඩත්තු ඉල්ලලා නඩු දාලනේ....”
ඔය කියන්නෙ අවුරුදු දෙකකට කලින් මිනිහව දාල ගිය ජානකී ගැන.
“කොහෙද දැං ඉන්නේ....?”
“නිකවැරටියේ ..... උංගේ ගම නේ....?”
“නඩත්තු දෙන්ඩ උඔලට දරුවො උන්නැයි...?”
“ඒකනේ........!”
මිනිහා ඒ වචනේ ඇදලා පැදලා කියන තාලෙට ඕන කෙනෙකුට හිනා යනවා. මට තේරෙන විදිහට නං ජානකීට මේ කසාදේ පොතෙන් කටුගාල දාගන්ඩ ඕනෙ වෙලා වගේ. මේ යකාට ඕවා තේරුම් කරනවා සුම්මා.
“උසාවි ගිහිං බලාගමු.... වෙලාවක් තිබුනොත් මාත් එන්නං......”
“ඒක හොඳයි..... අනික මට කොහෙංද සල්ලි... ඔන්න උංගෙ නං හතර වරිගෙම කසිප්පු බිස්නස්කාරයෝ වෙච්චි......”
“අන්න වැඩේ..... ඕක උසාවියෙදිම කිව්වනං හරි.... ආයෙ උසාවි පැත්ත පළාතෙ නොඑන්ඩ.....”
“එහෙමත් බෑනෙ මලේ... ඔය ගෑනි තරහා උනොත් ආයෙ ගෙන්න ගන්ඩ වෙන්නෙම නෑ...”
“හහ්.... තාම ලෙංගතුකම තියෙනවා......”
“නැතුව මලේ.....? මොන වැරැද්ද කොලත් ගෑණීනේ

ඔය කසාදෙ කෙරුන වකවානුවේ සිරිසේන මාත් එක්ක වැඩි පයුරු පාසානයක් නෑ. සිරිසේනගේ අම්මා කාලෙකට කලින් මියගියා. සහෝදරයො දෙන්නත් කසාද බැඳලා ටිකක් දුර පදිංචි උනාට පස්සෙ ගෙදර ඉතුරු උනේ සිරිසේනයි තාත්තයි විතරයි. මේ මනුස්සයට කසාදයක් කරල දෙන්න උන්දෑ නොගත් වෑයමක් නෑ. ඒත් බලන්ඩ ගිය එක තැනක් වත් කැමති උනේ නෑ. මං හිතන්නේ මේ යකාගෙ නෝන්ජල්කමට. අන්තිමේදි ටිකක් දුර බැහැර කපුවෙක් තමා නිකවැරටියෙන් ජානකීව කතා කලේ. මොකද්දෝ හේතුවකට ඒ ගෙදරින් කැමති උනා. හැබැයි ඒක සිරිසේනටවත්, සිරිසේනට උරුම වෙන්ඩ තිබුනු කණාටු පොල් අක්කරේටවත් ඇතිවුනු කැමැත්තක් නෙමේ කියලා මටනං තේරෙනවා. දෙයියො දනී.

මගුල ජයට ගන්න සිරිසේනගේ තාත්තට ඕනෙ උනා. උන්දැගේ හේතුවත් නරකම නෑ.
“මේ ගංකොරේ මගුල් තුංහාරසීයකට මං ගිහිං ඇති. ගනං හැදුවොත් ලක්සෙකට එහා ඕවට දීල තියෙනවා. මගේ අනිත් උන් දෙන්නත් හොරාට උස්සං ගිය එකේ මේකවත් පිලිවෙලකට කරන්ඩ එපා‍යැ......”
මගුල ගන්න ඉඩම උගස් කරලා සංවර්ධන බැංකුවෙන් ලක්ෂ දෙකක් ගත්තා. ගේ පිළිසකර කරගන්නයි මගුලේ වැඩකටයුතු වලටයි.
“ඕක සුටුස් ගාල හොයාගත්තෑකි..... තුන් හාරසීයකට වඩා ඉන්නවා නොකියම බැරි.....”

අපරාදෙ කියන්ඩ බෑ. මගුල ජයට ගත්තා. සෑහෙන පිරිසක් ආපු, හොඳට කන්ඩ බොන්ඩ දීපු, අන්තිමට පොඩි වලියකුත් ගියපු අංගසම්පූර්ණ මගුල් ගෙයක්. මම ජානකීව දැක්කෙ ඊටත් සුමාන දෙකකට විතර පස්සෙ. ටිකක් කළු උනාට තරමක හැඩකාරියක්. සිරිසේනට ඉහටත් උඩින්.

කොහොම උනත් වලිය අතරේ, කාපු බීපු එවුන් සල්ලි නොදා මාරුවෙච්ච නිසා මගුල් ගේ පාඩු වෙලා තිබුනා.
“ලස්ස එකහමාරකට වඩා පාඩුයි.... මේ ගංවල හැත්ත........”
අලුත් කසාදෙ බරත් එක්ක ලක්ෂ දෙකක ණය බරකුත් සිරිසේනට පැටවුනේ ඔහොමයි.

සිරිසේන හුඟාක් සතුටින් ගත කරපු වකවානුවක් තමා ඕක. අලුත් ජෝඩුවට නිදහසේ ටික කලක් ඉන්ඩ දීල සිරිසේනගේ තාත්තා සහෝදරයෙකුගේ ගෙදර ගියාට පස්සෙ දෙයියනේ කියලා සිරිසේන ගෘහ මූලිකයෙකුත් උනා. මායියගේ රෙදි පෙරෙදිත් හෝදන්නෙ සිරි‍සේන කියලා වටේ උන් කතා උනත්, සිරිසේන හුඟක් සතුටින් ඒවා කරන්ඩ ඇති බව මම දන්නවා.

දවසක් සිරිසේන වැඩ ඇරිලා එනකොට විච්චූරණ චීන මෝටර් බයිසිකල් තඩියෙක් මිදුලෙ නවත්තලා තිබුනා. ගේ ඇතුලේ ජානකි එක්ක කතා කර කර හිටියේ තරමක ඉලන්දාරියෙක්.
“ආ... සිරී.... මතකද මේ මල්ලි...? මගුල් ගේ දා මාව ගෙනත් ඇරලන්ඩ මෙහෙත් ආවෙ..?”
ඒ පරම්පරාවෙන් සිරිසේනට හරියකට මතක තිබුනේ මාමණ්ඩියි නැන්දම්මයි ඇරුණහම ජානකීගෙ මාමා කෙනෙක් වෙච්ච බඩ තියෙන කළු මහත ගෝරිල්ලෙකුයි විතරයි. කෝකටත් මතකයි කියන්ඩ සිරිසේන ඔලුව වැනුවා.
“අපේ අර සේතු බාප්පගේ දෙවෙනි පුතා.... අපේ ගෙවල් පහල පාරෙ.......? අර.....”
“පොඩි බිස්නස් රවුමක් ආවා අයියේ.... හොඳ බයික් දෙක තුනක් ගැන ඔත්තුවක් ආවා........ ඒ ගමංම අක්කවත් බලල යන්ඩ.......”
ඔය බිස්නස් ගැන මෙලෝ දානයක් සිරිසේන දන්නෙ නෑ.

ඊට පස්සෙත් කීප වතාවක්ම ඔය නෑයා ඇවිත් ගිහින් තිබුනා. වතාවක් දෙකක් ජානකීම කිව්වා. තවත් වතාවක් හමාරක් බයිසිකල් රෝද පාර දැකලා සිරිසේන ඇහුවාම ජානකී කිව්වා. තවත් වතාවක් රෝද පාර තිබුනත් ජානකී නෑ කිව්වා. සිරිසේන ඕවා හාර අවුස්සන්ඩ ගියේ නෑ.

හැබැයි ඊළඟ සතියේ දවල් කෑම වෙලාවෙ වරුවක් නිවාඩු අරං සිරිසේන ගෙදර එනකොට අර මෝටර් බයියිකල් තඩියා මිදුලෙම තිබුනා. බිත්තිය අයිනටම ඇවිත් පුෂ් බයිසිකලේ ස්ටෑන්ඩ් එක ගහනකොටම වගේ කලබල උනු කවුරුහරි පුටුවක හැප්පෙනවත් ඇහුනා. අඩවල් කොරපු දොරෙන් ඇතුල් වෙනකොට අර ඥාතියා මේසෙකට හේත්තුවෙලා කමිසෙ බොත්තං දානවා. බලෙං හිනාවෙන්ඩ හදන උගේ මූණත් බිරාන්ත වෙලා වගේ.
“මේ පැත්තෙ පුදුම රස්නයක්නේ අයියේ.....”
සිරිසේනට එකපාරටම හිතුනේ ‘‍යකෝ.... නිකවැරටියේ එකෙක් කියන කතාවක්ද..?’ කියලා. ඒත් පොඩ්ඩක් හිනාවෙන්ඩ උත්සාහ කලා.
“බාප්පා කිව්වා එනගමං අක්කට කොහොමද කියලා බලං එන්ඩ කියලා....”
“කෝ අක්කා.....?”
එතකොටම වගේ කුස්සිය පැත්තෙ ඉඳං ජානකී ආවා.
“මේ... මල්ලි ඇවිත්............”
ඒ වෙනකොටත් මාස දෙකක් තිස්සෙ දීග කාපු එකේ ජානකීගෙ මූණෙ වෙනසක් සිරිසේන අඳුන ගත්තා.

එදා රාත්තිරියේ මේ නෑයා නිතර එන්නෙ ඇයි කියලා සිරිසේන ජානකීගෙන් ඇහුවේ බොහොම යාප්පුවෙන්.
“ඇයි....? තමුසෙ ඒකටත් පදයක් හදන්ඩද? යකෝ මං උන්නද මලාද බලන්ඩ නෑයෙකුට කියලා එන්නෙ..........”
ඒ හඬ නං ජානකීගෙ නෙමේ. ජානකී ඇතුලේ හැංගිලා හිටපු වෙන යක්ෂයෙකුගෙ.
සිරිසේන ඇත්තටම බය උනා.

ඊළඟ සතියෙ හමාරෙ තත්වෙ බොහොම දරුණු උනා. කීප පාරක්ම හේතුවක් නැතිවම සිරිසේන ගුටිනොකා බේරුණෙත් යන්තමින් වගේ. මේවා ආරංචි වෙලා සිරිසේනගේ තාත්තත් ගෙදර ආවා. ඒ ඇවිත් දවස් දෙකයි. සිරිසේන වැඩ ඇරිලා එනකොට ජානකී යන්ඩම ගිහින් තිබුනා.
“අර එනවා කියපු මොකාද එකා බයික් එකේ ආවා.... මේකි තඩි බෑග් දෙකක් එල්ලගෙන කතා නැතුවම ගිහින් නැග්ගා.... කොහෙද යන්නෙ කියලා අහන්ඩ නැගිටිනකොටත් මුං ගිහිං........”
ජානකීගේ ඇඳුම් කැඩුම්, රත්තරං බඩු, අල්මාරියේ තිබුන හොඳ බෙඩ්ෂීට් වගයක්, තවත් මොන මොනවදෝ එක්ක ණය ගෙවන්ඩ එකතු කරලා තිබුන රුපියල් පන්දාහකුත් ගෙනිහිං තිබුනා.
* * * * * * * * *
සිරිසේන බැංකුවේ ඉඳං කෙලින්ම ආවේ මං ළඟට.
“ණය වාරිකේ දාන්ඩ ආවා මලේ.....”
ඒ මගුල් ගෙදර ලක්ෂ දෙකේ ණය. මං නිහඬව උන්නා.
“දැං අවුරුදු දෙකකටත් වඩා ගෙව්වා. අද අහද්දි කියනවා තව එක්ලක්ස හැටදාහක් තියෙනවලු..... යකෝ මට ජීවිත කාලෙම පොල්ලෙලි ගහන්ඩ වෙයි මේක ගෙවන්ඩ..... ඒ මදිවට අරයා නඩුත් දාලනේ.....”
ඔය එන්නේ අර කතාවට තමා.
“අපි උසාවියෙදි කියමු මලේ ගෑණිව බාරගන්ඩ ලෑස්තියි කියලා......”

Saturday, November 13, 2010

බඩ අල්ලාගෙන හිනා වෙන්න සිංහලේ එදිනෙදා විහිලු කතන්දර.

පූර්විකාව
සමාවෙන්ඩ ඕනෙ. මේක මම ලියපු එකක්නම් නෙමෙයි. මේක ලියලා තියෙන්නෙ අපේ samමහත්තයා. දන්න විදිහට නම් සිංහල බ්ලොග් අවකාශය මේ තැනට ගේන්න ලොකු දායකත්වයක් දුන්නු ප්‍රවීණයෙක්.
මේ කතන්දර දාන්නෙ ඒක නිසාම නෙමේ. ?????
මේවා සිංහල බ්ලොග් අවකාශය තුල මම කියවපු හොඳම කතන්දර වලින් කීපයක්. (ඒ පෝස්ට් එකේ කමෙන්ටුවක් දාල ටැබූ ත් ඕකම කියලා තිබුනා) අලුතින් බ්ලොග් අවකාශෙට ආපු අපිල වගේ ඇත්තොන්ට මේවා අහුවුනේ නෑ. (අනික සැලකියයුතු පාඨක පිරිසකට මේවා ගියාද දන්නෙත් නෑ. අඩු ගානෙ කතන්දර වත් මේක කියෝපු හෝඩුවාවක් නෑ) මේවා කාල‍යත් සමඟ වැහිලා යනවට වඩා මෙහෙම හරි බෙදා හදා ගන්න එක හොඳයි මගේ හිතේ.
සියළු ස්තුති ප්‍රශංසා sam මහත්තයාටද, සියළු ඇණුම් බැණුම් මටද හිමියි.
09 January, 2010

බඩ අල්ලාගෙන හිනා වෙන්න සිංහලේ එදිනෙදා විහිලු කතන්දර.

මේ ලියන්නේ කාලයක් තිස්සේ දැකපු අහපු විහිලු කතන්දර කීපයක්. මේ වාගේ බොහෝමයක් කතා වයසත් එක්ක අමතක වෙලා ගිහිල්ලා. මතක තියන කීපයක් තමයී ලියන්නේ.
හරක් හොරා.
ඔන්න ගමක හරක් හොරෙක්ව රෑ එලිවෙනෙකම් රැකලා ඉදලා පොලොසියෙන් අල්ලගෙන. ගමක් කීවට ඔය කොලඹ ඇත්තො සුරතලේට කතා කරන කොග්ගල වගේ ගමක් නොවෙයී ඕන්. මේ ගම හැබෑම ගමක්. අක්කාගේ කොල්ල ඉස්කොලේ වැඩිපුර ලකුණු ගත්තොතින් ඌට කබර තෙල් දෙනව. ගෙදර දෙමහල්ලොම හේන් කොටන්න ගිහිල්ලා. හැඩිමහල් එකී තමයී පොඩි එවුන් තුන් හතර දෙනාම බලා ගන්නේ. වැඩිමල් එකීට වයස දහයක් දොලහක් විතර ඇති. ඒ කොහොම උනත් හැම එකාම ඉස්කෝලෙනම් යනවා. මොකැයී ඇමරිකානු ආදාර යටතෙ දෙන විස්කෝතු හම්මු වෙනවානේ. විවේකෙන් පස්සෙ බාගයක් ඉස්කෝලෙ නැහැ. වැටෙන් රිංගල ගෙදෙර ගිහිල්ල.
ඔය ගමේ තමයි මේ හරක් හොරා ඉන්නේ. උන්දෑ හරක් හොරකම් කොරගෙන ගිහිල්ල විකුනනවා එහෙම නෙවෙයී. වන්ගියෙන් වන්ගියට රෑ පානේ ගමට ඇවිල්ලා හරකගෙක් ඩැහැගෙන ගිහිල්ල මරාගෙන කනවා මාස ගනනක් තියාගෙන. කැලේ තමයී ඉන්නේ. වැඩි වයසක උන්දෙක් නොවෙයී, සාගතේට අහුවෙච්ච කලු ගැහිච්ච කැහැටු කොලු ගැටයෙක්. සරම් කඩමාල්ලක් වගේ එකක් ඇදගෙන හිටියාට ඒකට සරමක් කියන්න බැහැ. මම උන්දෑව දැක්කෙ පොලොසියෙන් අල්ලා ගත්තාට පස්සේ. මේකව අල්ලාගෙන හොදටම නෙලලා, ඇග පුරාම ලේ පාරවල් තැලුම් පාරවල්. හරක් හමක් පිට උඩ පොරෝල. හරක් වලිගයක් කටින් හපාපිය කියලා දීලා ගම හරහ උදේ පාන්දර මූට ගගහ දක්කගෙන එනවා උදේ බස් එකට හරක් වලිගෙත් කටින් එල්ලාගෙන. උන්දෑ බාගෙට මැරිලා වගේ. ඇවිද ගන්නත් බැහැ. කැලෑ ගදයී. අන්තිමට ගෙනල්ලා ඌව බස් එකේ බැටරි පෙට්ටිය ලගින් බිම ඉන්දෝල කකුල කනුවකට අල්ලලා මාන්චු දැම්මා. මමත් ඒ බස් එකෙම තමයී එදා අප්පච්චිත් එක්ක ආපහු කොලඹ එන්න කියලා ආවේ. ඌ හරක් වලිගෙත් කටින් හපාගෙන හරක් හමත් පොරවාගෙන එහෙ විසි වෙනවා මෙහේ විසි වෙනවා. ඔලුව හැප්පෙනවා, කද හැප්පෙනවා.පොලිසීයේ රාල හාමිලා දෙන්නාට එක දැකල හරිම හිනා. දෙන්න දෙන්නාගේ මූන බලාගෙන හිනාවෙනවා.
බලු නකුටා
අපේ ගෙවල් පැත්තේ අයාලෙ යන බල්ලො ගොඩයී. අරහෙ දුවනවා මේහේ දුවනවා. අනුන්ගේ වතුවලට යනවා, ජරාව කොරනවා. ඔය ගොඩේ හිටියා බලල් ඇස් තියන කෙට්ටු බැල්ලියක්. හැම මුරෙටම කොහේ හරි පැටව් තුන් හතර දෙනෙක් දානවා. අනුන්ගේ කුනු ගොඩවල් වලට ගිහිල්ල කනවා. ගෙහිමියෝ කෙලින්න එනකොට අරහෙට මෙහාට පැනලා බේරිලා දුවනවා.
මගේ යාලුවෙක් දවසක් ගඩොල් බාගයක් අතේ තියාගෙන ඉන්නවා මේ බැල්ලි එනකම්. බැල්ලිත් හොරෙන් හොරෙන් වැටෙන් රිංගල ආව කුනු ගොඩ ලගට. කොල්ල එල්ලෙ බලලා ඇරිය ගඩොල් බාගෙ කෙලින්ම බල්ලාගේ කකුලට. බැල්ලිට තරු. කකුලත් උස්සාගෙන යටි ගිරියෙන් බෙරිහන්දීගෙන එක පිම්මට වැට අස්සෙන් රිංගලා පැටව් ඉන්න දිහාවට දිවේ එක හුස්මට. බල්ල නොපෙනී ගිහිල්ලත් උගේ ලතෝනිය ඇහෙනවා. මයේ යාලුවට හරිම හිනා. උන්දෑ බල්ලා දුවපු හැටි කිය කියා හිනාවෙනවා. පෙන්න පෙන්නා හිනාවෙනවා. ගඩොලෙ තරම කිය කියා හිනාවෙනවා.
කුඩු කාරයා
නුගේගොඩ කිට්ටුව අලංකාර පන්සලක් තියනවා. ඔය කිට්ටුව මමත් හිටියා කාලෙකට උඩදි. හැම පෝයටම ලව්ස්පීකරේ පිරිත්. කටින පින්කම කාලේට හැමදාම පිරිත්. බොහොම සිංහල ගමක්. දවසක් ඔය ගමට කුඩු කාරයෙක් හොරකමේ ඇවිල්ල. දන්නවානේ උන්දෙලාගේ කතාව. වැලක රෙද්දක් දාලා තියන්න බැහැ හොරකම් කොරනවා. ලිදේ බාල්දිය බොලොක්කෙ එක්ක හොරකම් කොරනවා.
ගමේ උන්දෙලා මේකව අල්ලාගෙන, ඇදගෙන ඇවිල්ල පාර ලගට. ගමේ පිරිමි සරන් ඇද ඇද දුවගෙන එනවා. එකෙක් නිදාගෙන හිටපු ඇදේ ඇද පොල්ලත් ගලෝගන ඇවිල්ල. සමහරුන් කකා හිටපු ගමන් අතේ ඉදුල්. කට්ටියම වටකරගෙන මේකට ගහනවා. පොලුවලින් ගහනවා. පයීන් ගහනවා. එකෙක් ඌගේ කෙස්සෙන් අල්ලාගෙන. කට්ටිය වට වෙච්ච තරමට සමහරුන්ට ගහන්න යන්න ඉඩ නැහැ. උඩින් අත දාල ඔලුවට ගහනව. ගෑනු, ලමයී අතේ එල්ලාගෙන පාරට ඇවිල්ලා කැ ගහනවා. ඕකට ගැහුව ඇති, දැන් ඕකා මැරෙයී. එකෙක් කියනවා. හොදවැඩේ කුඩුකාර හැත්ත. තව ගෑනියෙක් කියනවා. අන්තිමට ගුටි කෙලිය ඉවර වෙනකොට කුඩු කාරයා බාගෙට මැරිලා. ඇදුම් ඉරිලා. සිහිය නැහැ. ත්‍රීවීල් මල්ලි ත්‍රීවීල් එක කරකවගෙන ඇවිල්ල බිම වැටිලා උන්න එකා ඇදලා, පිටිපස්සෙ බිමට දාලා පොලෝසියට ගෙනිච්චා. වටවෙච්ච ගමේ කට්ටිය කුඩු කාරයාට කෙලපු හැටි ගැන කිය කියා හිනාවෙනවා. ඌට ගහනකොට ඌ බෙරිහන් දුන්නු හැටි කිය කියා හිනා වෙනවා. හිනා ගොඩයී.
ගැබිනි වාට්ටුව.
මේක මම දැකපු කතාවක් නෙවෙයී. අහපු කතාවක්. ඔය කොලඹින් එපිට ඉස්පිරිතාලෙක කතාවක් තමයී. හැබැයී ඉතින් බොහොමයක් ඉස්පිරිතාලවලට පොදු කතාවක් කියලා තමයී මම හිතන්නේ. දරුවෙක් ඉපදෙනකොට ඇතිවෙන විලි රුදාව කියන්නෙ එසේ මෙසේ දෙයක් නොවෙයී. රුදාවෙ තරම කටින් කියන්න බැහැ නොවැ. ඔය කවුද කීවේ විලි රුදාවෙ තරම දැන ගන්න ඕනෙනම්, යටි තොල ඇදලා අරගෙන ඔලුවෙ අනිත් පැත්තට දාන්නයැයී කියලා.
කොහොම උනත් විලිරුදාව හැදුනහම අම්මලා වේදනාවෙන් බෙරිහන් දෙනවා. කෑ ගහනවා. එතකොට තමයී ඉස්පිරිතාලෙ වින්නබු අම්මලා නර්ස් නොනලා ඇවිල්ල දරු උපතට උදව් කරන්නේ. ඉතින් ඔය අපේ ඉස්පිරිතාලෙ වින්නබු අම්මලා ඇවිල්ල, "පයීය දාන්න කකුල් පලල් කරන්න පුලුවන්නම් දැන් බෙරිහන්දෙන්නේ නැතිව තටමමපන් හුත්තීයේ" කියලා අම්මලාට දෙකයී හතරේ කුනු හරුපෙන් බනිනවා. පස්සේ වින්නබු අම්මලා, නර්ස් නෝනලා, "මේ ගෑනු අත බබාල වෙන්න හදනවා, මම ඒකීට සුද්ද සිංහලෙන් කීවෙ මෙහෙමයී, ඔය දැන් වැදුවෙ ලමය", කියලා එකිනෙකාට කිය කියා හිනා වෙනව. නියම විහුලුව.
කොටි මරපු හැටි
මේක අපි කවුරුත් දැකපු කතාවක්. ඔය පහුගිය වන්ගියේ කොටි මරපු චිත්‍රපටියක්යැයී කියපු එකක් ඉන්ටර්නෙට් එක පුරාම තිබුනානේ. ඔය එංගලන්තෙ හතරවෙන් නාලිකාවෙ ගියායැයී කියන එක. කවුරු හරි කොටි මරන්නත් එපායැ. කට්ටියක් අත පය බැදපු මිනිස්සු කාන්ඩයක් අමු හෙලුවෙන් ඇදගෙන ඇවිල්ල ඔලුවට වෙඩි තියලා මඩ වගුරක් උඩ මරනවා. අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නැහැනේ. කවුරුත් දැකලා ඇතිනේ, හැබැයී හරියට ඇහුවොතින් අහන්න පුලුවන් කවදාවත් අහන්න නොලැබෙන විහිලු කතාවක්, කට්ටිය "බලපං බලපං අන්න අරූ හාව පැන්නා වගේ වැටිලා මැරුනේ මචන්" කියලා එකිනෙකාට හිනාවෙනවා. හරිම විහිලු වැඩක් තමයී.
(උපුටා ගත්තේ - http://samsoldblog.blogspot.com/2010/01/blog-post.cfm)

Monday, November 8, 2010

බල්ලා ගොඩගත් කෙල්ල

මේක කිව්වෙ දිලූප කියලා මගේ යාලුවෙක්. එයා මෑතක් වෙන තුරුම වැඩ කලේ මීගමුවේ ටයර් සේවා ස්ථානයක. මේ එයාගෙම වචන.

දවසක් මාර කේස් එකක්නෙ උනේ බං..... අර ටයර් ෂොප් එක ඉස්සරහා හරස් පාර ගාව ලොකු වලක් තිබුණා..... අඩි දෙකක් විතර ගැඹුරුයි. සති තුනක් විතර යනකං ඒක හැදුවෙත් නෑ......

දවසක් උදේ මචං ඕකට බල්ලෙක් වැටිලා..... හෙන නාකි බල්ලෙක්.... ඔය හැමතැනම කැරකි කැරකි උන්නෙ...... ඇවිදගන්නත් පණ නෑ.... ඇඟ පුරාම හොරි.... මූට ගොඩ එන්ඩ බැරුව කෙඳිරි ගගා උන්නෙ.... කෑ ගහන්ඩවත් පණ නෑ......

ඔන්න මචං දහයට විතර ඇති. පාරෙ අනිත් පැත්තෙන් කෙල්ලෙක් ආවා. සිරා කෑල්ල මචං... සුදුයි. කෙට්ටුයි. හොඳ ෆිගර් එකකුත් තිබුනා.... මාර අහිංසක පෙනුමක්..... හිතපංකෝ.... ඔතනින් කෙල්ලෝ කොච්චර යනවද?.... ඒත් මචං මේකි....... ඇත්තටම ලස්සනයි....... දැං අපේ උනුත් වැඩ නවත්තලා කන්ඩ වගේ බලං ඉන්නවා...... මේකි මචං ඒකිගෙ පාඩුවේ යන ගමං අර වල දැක්කා..... කෙළින්ම ළඟට ගිහින් හෑන්ඩ් බෑග් එක අර බිමින් තිබ්බා.... ඒක වටින බෑග් එකක් බං.... හෙන දූවිලි ගොඩේ...... මේ කෙල්ල යකෝ අර වලට පාත්වෙලා අර පට්ට හොරිකඩ බල්ලව අත් දෙකෙන්ම අරං ගොඩින් තිබ්බෙ නැතෑ..... බල්ලා ඒකිගේ අත ලෙව කෑවා බං...... උඹට කියන්නෙ වටේම උං බලාගෙන.... මේකි පොඩ්ඩක් වෙලා බල්ලා දිහා බලං ඉඳලා බෑග් එක අරං දූවිලි පිහ දාගෙන මොකුත් නොවුනා වගේ බිම බලාගෙන යන්ඩ ගියා..... අපේ උං මූණට මූණ බලාගෙන.... එකෙක්වත් කතා නෑ......

මාර කෙල්ලෙක් ඕයි...........

ඇත්තටම දිලූප කියන කතා අපි කවුරුවත් එච්චර සීරියස් ගන්නෙ නෑ. මොකද මූ දහයක් කිව්වොත් අටක් වත් අතින් තමා දාන්නෙ. මේක නිසාම පහුගියදා මීගමු ගියපු වෙලාවක ඕක ටිකක් හොයලා බලන්න මට ඕනෙ උනා. අර වලක් තිබුනයි කියපු තැන දැං නම් වලක් නෑ. සමහරවිට වහල දාල වෙන්ඩ ඇති. හැබැයි ඊට ටිකක් මෙහායින් කාණුවේ අර කියපු බල්ලා හිටියා. දිලූපගේ කතාව බල්ලට කිව්වහම බල්ලා ඒ සිද්ධිය ගැන කිව්වෙ මෙහෙම.

ඕක කියපු එකා මං දන්නවා. අර ටයර් කඩේ වැඩ කරපු උස මහත වෙසමුණීයා වගේ එකානේ. ඕකා මාත් එක්ක තරහයි. ඔය ටයර් කඩේ ඉස්සරහින් නිකමටවත් මං යැවුනොත් ඕකා තමා ඉස්සෙල්ලාම ගලකින් දමලා ගහන්නේ.....

එදා නන්නත්තාර දවසක් ලොක්කා..... කලින්දා රෑත් හරිහං කෑමක් නෑ.. ඒ අස්සේ වැස්සත් එක්ක... ඒ ගමන පාංදරින්ම සුබාසිනී හෝටලේ පැත්තෙ ගියේ කන්ඩ මොකුත් හොයාගන්ඩ..... කොහෙද? අර අලුතෙන් කොත්තු දාන්ඩ ආපු එකා මාව දැක්කා විතරයි ගත්තෙ නැතෑ ගලක්.... ඌ ඇත්තටම ගහනවද බලන්ඩ පස්ස හැරි හැරි දුවද්දි තමා ඔය වලට වැටුනේ.... ඔය වල කපලා එතකොටත් සුමාන දෙකකටත් වැඩියි.... ලේසියට යන්ඩ එන්ඩ හදන පාරක වලක් කපලා සුමාන ගානක් තියාගන්නෙ අහවල් එකකටද මන්දා.... අනික ඔතනිං යන හැමෝම අයිං වෙලා යනවා මිසක් එකෙක්වත් ඕක වැහැව්වෙ නෑනෙ....

මං පැය ගානක් ඕක ඇතුලේ කෙඳිරි ගගා හිටියා.... උදේ ඉඳං සිය ගානක් මං දිහා බලලා ඔහේ යන්ඩ ඇති.... අනික ඔය දිලූප කියන එකත් ටයර් කඩේ ඉඳං මේක දකින්ඩ ඇති.... ඌ වත් ආවෙ නෑ....

ඔන්න අන්තිමේදි තමා ඔය කියන ගෑණු පරානෙ ආවෙ..... සුදුමැලි සෝමාරි කෙනෙක්... ඇ‍ඟේ පතේ මසක් මාංසයක් වත් නෑ.... ඉතිං වල ගාව නැවතිලා බෑග් එක බිමින් තියද්දි මට හිනා යන්ඩත් ආවා. ඒ පාංකඩ අත් දෙකට මාව උස්සගන්ඩවත් සක්තියක් ඇතිද කියලයි මට හිතුනේ.... ඔන්න මුන්දෑ වලට අඩියක් කාරිය තියලා පාත් උනා.... හප්පා.. එයා ගාව ඔය මල් ජාති වලින් එන මාර සැර ගඳක් එන්නෙ.... උහුලං උන්නා තමා.... මාව උස්සලා ගද්දි එයාට කෙඳිරිත් ගෑවුනාද කොහෙද.... කොහොම හරි මාව අරං ගොඩින් තිබ්බා.... මොනවා උනත් මේක ලොකු උපකාරයක්නේ....තෑන්ක් යූ කිව්වත් මුන්ට තේරෙන්නැති හින්දා අත ටිකක් ලෙවකාල අනුකූලතාවෙ පලකෙරුවා... අතේ උනත් පොඩි හිණි රහක් වගේ තමා ආවේ........

ගොඩට ඇවිත් බලද්දි ඔය වෙසමුණියයි... වටේ හිටපු එවුනුයි ඇහිපිය නොගහා අර ගෑණු පරාණෙගේ පස්ස දිහා බලං ඉන්නවා.... පස්ස ගැස්සෙන තාලෙට මුංගේ ඇහේ බබා නටනවා.... වැඩේ කියන්නෙ ඕක වෙලත් සුමානෙකට පස්සෙනේ මුං ඔය වල වැහුවේ.....

ඔන්න ඕකයි මං කිව්වේ. හැබැයි මට බල්ලගේ කතාවත් එච්චර ෂුවර් නෑ. ඒක නිසාමයි මීගමුව නගරාධිපතිතුමා හම්බවෙලා මේ විස්තරේ කිව්වෙ. නගරාධිපතිතුමා නං මේ සිද්ධිය දිහා තරමක් අපක්ෂපාතීව බලයි කියලා මට විශ්වාසයක් තිබුනා.

මේකනේ ඔතන තත්වේ.... මට හිතෙන්නේ මේක කුමන්ත්‍රණයක්..... දැං බලන්ඩ... ඔය දිලූප කියන හාදයා සුදු ලස්සන කෙල්ලෙක් ගැන කිව්වා මිසක් බල්ලෙක් ගැන වත් වලක් ගැන වත් එහෙමට යමක් කියලා නෑනේ.... ඊළඟට බල්ලා උනත් කියලා තියෙන්නේ වලක් ගැනයි.. ඒකෙන් ගොඩ ආපු එක ගැනයි විතරයි නේ.... මේ සාක්ෂි පරස්පරයි....

අනික…. ඔය සුදු ලස්සන ගෑණු ලමයා කරපු හොඳ වැඩ විශාල ප්‍රමාණයක් ගැන මට තොරතුරු ඇවිත් තියෙනවා..... ඉතිං මට තියෙන ප්‍රශ්ණේ මීගමුවේ වැඩිපුර ඉන්න කළු කැත ගෑණු ඔය වගේ හොඳවැඩ එකක්වත් කරන්නැත්තෙ ඇයි කියන එක.... මං මේක හොයන්ඩ කොමිසමක් දාන්ඩ ඉන්නෙ... ඔයාටත් වෙලාවක් තිබුනොත්........

පුහ්.... අපිනං යයි ඕවගේ සාක්කි දෙන්ඩ..!